Tags

De borstvoeding, zo’n onderwerp waar iedereen maar een mening over heeft. Gevraagd en ongevraagd.

Bij Joris wilde ik graag borstvoeding proberen, maar na een week lang proberen, aanleggen, kolven, dag en nacht, om de drie uur, om de twee uur, oxytocine neusspray, tepelhoedjes, en tussendoor tepelkloven en weet ik veel wat dit alles met je borsten doet, besloten we om te stoppen. Tranen kwamen, maar de rust kwam ook.
Nu wilde ik wel weer borstvoeding proberen, ook omdat ik dacht, en nog steeds denk, dat mijn borsten destijds niet deden wat ze zouden moeten doen, omdat ik lichamelijk en mentaal niet was zoals ik ‘zou moeten zijn’. Ik lag in de kreukels en was voornamelijk bezig zijn met herstellen en ook heel erg bezig met wennen aan het moederschap, dat ik denk dat om die redenen de borstvoeding niet goed op gang kwam. Een nieuwe zwangerschap, een paar jaar verder, wie weet zou het nu wel lukken. Aan het moederschap was ik inmiddels wel gewend. Wel hadden we (man en ik) afgesproken dat ik het zou proberen, maar niet op dezelfde manier als bij Joris. Zou het goed gaan, dan was het goed, zou het niet goed gaan, ook prima.

Karlijn werd geboren en meteen na de geboorte aangelegd. Mijn gevoel voor Karlijn was al meteen heel anders dan mijn gevoel toen Joris was geboren. Niet dat ik niet van Joris hield of iets dergelijk, maar ik moest bij hem zo wennen aan überhaupt een kleine baby! Nu wist ik tenminste al een beetje wat ik kon verwachten. En ik was er lichamelijk lang niet zo slecht aan toe dan bij Joris. Karlijn begon al meteen beter toe te happen dan Joris deed en de eerste dag leek het ook dat ze echt dronk. Ik had een succeservaring! De tweede dag zijn we intensief verder gegaan. Veel aanleggen en meerdere keren hadden we weer een succeservaring. Tot ’s avonds, Karlijn ontroostbaar was en we toch maar een beetje flesvoeding gaven. Karlijn binnen no-time tevreden en daarmee wij ook. We bleven wel aanleggen ’s avonds, maar ook bij de laatste voeding wilde Karlijn niet meer aan de borst en was meteen tevreden na een fles. Eigenlijk wilde ik pas na drie/vier dagen de knoop doorhakken wat betreft borstvoeding, maar ik zag een tevreden meisje, een fijne ikzelf, een tevreden man en besloot ’s avonds laat: geen borstvoeding meer voor mij. De nachtvoedingen gedaan met de fles en een tevreden meisje. En sindsdien bleef ze een tevreden meisje. En wij tevreden ouders. Ik mocht nog even doorbijten met door de stuwing opgezette en om die reden afgeknelde borsten middels het dragen dubbele bh’s met daarin koelkompressen, maar dat was met een paar dagen gelukkig weer over. Natuurlijk heb ik nog wel wat kraamtraantjes gelaten de dag erna als het onderwerp ter sprake kwam, maar ook dat hoort erbij, toch?

Ik hoor mensen trouwens al denken: kom kom, je hebt het pas 2 dagen geprobeerd, je moet er even doorheen en dan gaat de borstvoeding als een tierelier. Dat mogen mensen denken, maar wij hebben gekozen voor wat goed voelde en wat het meeste rust gaf bij onszelf en in ons gezin. En daarnaast nog een lichamelijke reden: ik lekte geen enkele druppel melk voor de bevalling, Karlijn drinkt niet voor niets uit een 3 maanden speen sinds vorige week en het zou, denk ik, wel van heel ver gekomen moeten zijn als Karlijn en ik hier samen een succesvol project van zouden hebben gemaakt.