Tags
Hoe vaak wij – musici – het wel niet horen: “maar muziek maken, concerten geven, dat is toch je hobby?” En dan met de achterliggende gedachte, of zelfs de concrete vraag: “Daar vraag je dan toch niet zoveel geld voor?” Het is me al aardig wat keer overkomen bij de vraag of ik een concert zou kunnen komen geven. “Maar dan wel graag voor €75 all-in.” “Zie het als promotie voor jullie duo.” Etcetera, etcetera, helaas voorbeelden genoeg. (Toch ben ik benieuwd naar andere voorbeelden; laat gerust een berichtje achter onder dit bericht 🙂 Hebben we weer wat te huilen :()
Laatst was het weer raak. Ik was in gesprek met de eigenaar van een uitvaartcentrum: hij wilde graag een open dag organiseren. “Weet je wel, cake van Bakker Hotseflots, want dat is toch veel lekkerder dan die kleffe supermarktcake, paar uurtjes muziek.” Ik voelde hem al aankomen toen ik nog een poging deed tot het onderhandelen over een honorarium. “Geld? Ach, zie het zo dat jullie goede promotie kunnen maken voor je duo! De krant komt, het wordt overal aangekondigd, je mag flyers neerleggen.” Eigenlijk had ik toen al weg moeten gaan, maar ik ben, meestal, erg beleefd en ben nog blijven zitten.
Voor de cake wordt, natuurlijk, betaald. Voor de muzikale diensten, natuurlijk, niet. Wat is dat toch? Dat men het logisch vindt dat voor producten geld neergelegd moet worden en voor diensten niet? Een product kun je vasthouden, het heeft een waarde; en een dienst is niet tastbaar, dus dat heeft geen waarde? Wat is de gedachtegang van deze mensen?
Daarnaast worden wij – musici – geacht om hoofdschuddend, innig dankbaar, ‘dank u dank u voor deze concertmogelijkheid’ te knikken en een concert te geven voor € 75? Voor een boekenbon? Voor, nog erger: “eeuwige dankbaarheid”?
Vaak zeggen mensen tegen me als ze vragen wat voor werk ik doe: “Wat heerlijk, om van je hobby je werk te hebben gemaakt.” Precies, zo is het. Je HAD een hobby en je HEBT werk. Voor het uitvoeren van een Hobby is het best leuk dat er eens geld tegenover staat. Voor het uitvoeren van Werk daarentegen, is het niet alleen leuk dat er geld tegenover staat, maar ook gewoon noodzakelijk. Iedereen wil z’n schoorsteen laten roken toch? Jij, met je advocatenkantoor, net zo goed als ik met mijn zelfstandig ondernemerschap in de muziek. Ik geef toe: als ik echt veel geld had willen verdienen, had ik beter een ander beroep kunnen kiezen, maar iedere gek z’n gebrek, en ik word wel héél blij van Muziek als werk, net zoals een advocaat héél blij wordt van zijn Advocatuur als werk (hoop ik dan!).
Oke, dat was mijn punt 1. Nu mijn punt 2. “Jullie honorarium voor een concert van een uur is wel heel veel.” Vergeleken met het gemiddelde uurtarief van een advocaat klopt dat niet, maar over het algemeen kan ik instemmen met het feit dat we voor een concert van een uur aan de hoge kant zitten voor de gemiddelde Nederlander. En dat licht ik graag even toe. (De vorm is gejat van Ionica Smeets.)
Jij vraagt me of ik een concert van een uur kan komen verzorgen. Wat doe ik daar dan zoal voor? Ik overleg met jou over een datum, over een tijdstip, over de locatie, en over het honorarium. Als je nog niet bent afgeknapt op het feit dat ik niet voor €75 (all-in) kom spelen, praten we verder. Ik bereid op papier een programma voor en studeer dit programma in. Soms heb ik geluk en kan ik hetzelfde programma vaker spelen, soms heb ik pech en moet ik nieuwe stukken instuderen (en nee, dat lukt in de meeste gevallen niet binnen een uur of binnen een dag) én repeteren met eventuele andere musici.
Op de concertdag rijd ik naar de concertlocatie toe. Soms heb ik geluk en is dat niet zo ver; soms heb ik pech en ben ik wat langer onderweg. Ik ben een uur van tevoren aanwezig om alles klaar te zetten, me om te kleden en een praatje te maken met jou en al je collega’s. Met een beetje pech klampen, in een zorginstelling, de hele oudjes me vast en beginnen een heel onsamenhangend niet te verstaan verhaal. Maar beleefd als ik ben, luister ik en probeer ik hem of haar zo snel mogelijk, maar met respect, van me af te schudden om me verder voor te bereiden. Dezelfde beleefdheid heb ik na het concert door nog even te blijven en het concert kort met jou te evalueren. Terwijl ik soms het liefste meteen in pak, niemand gedag zeg, zodat ik weer snel bij mijn gezin kan zijn. Na afloop factureer ik het concert en met een beetje pech moet ik ook nog een postzegel op de envelop plakken.
Voor een concert van een uur ben ik gemiddeld zes uren op de concertdag kwijt. Dan heb ik de hele voorbereiding nog niet meegerekend. Nu mag jij weer rekenen. Als je me een honorarium van €75 all-in biedt (dat betekent: inclusief reiskosten EN 6% BTW, want ik werk, zoals het een goede zelfstandige betaamt, helemaal wit), verdien ik, met een beetje geluk, netto zo’n €5 per uur. En met een beetje pech… laat maar. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de aanschaf en onderhoud van mijn fluit en alle administratieve kosten.
Gelukkig heb ik er nog onderwijskundige werkzaamheden bij. Die ik overigens óók leuk vind en niet “doe om wat extra geld te verdienen”. “O, je staat voor de klas, wat leuk, wat geef je zoal?” Punt 3: laat maar. Genoeg input voor een volgende blog.
Mocht je nog een leuke column willen lezen over uurtarieven, dan moet je echt even deze van Ionica Smeets lezen!
Maya gezegd:
Zó waar dit!! Heel goed verwoord
LikeGeliked door 1 persoon
Cynthia gezegd:
Ik kan niet anders dan dot beamen, doch, de marktwerking, zorgt er voor, dat als ik het niet doe, voor doe 75euri all in een cantate spelen, op 120 km van mijn huis, een ander het wel doet….
Dat zou dus moeten worden voorkomen en we zouden allemaal hetzelfde tarief moeten vragen.
Of dat de eerst ( in mijn geval hobo) speler, meer verdient dan de tweede, (2e hobo is veeeel moeilijker, want vaak laag, dus veel,studie etc)
Niu, dat stoort mij dus ook.
Hoe slaan we de handen ineen en gaan we allemaal hetzelfde vragen?
Groet, Cynthia
LikeLike
arno gezegd:
Buiten je genoemde kosten zijn er ook nog de investeringen in je muziekstudie die je vele uren hebben gekost om te kunnen spelen zoals je nu speelt.
Het heeft ook wel met je houding te maken. Ik zelf merk vaak op dat wanneer je veel vraagt omdat je jezelf hoog inschat, je dit ook gaat krijgen. Het feit dat ze je al hebben benaderd betekent dat ze je interesant genoeg vinden. En wanneer ze je niet willen bieden wat je waard bent, laat het gewoon rusten. Pieker er niet over maar vertrouw er op dat de volgende je wel betaald naar wat je vraagt.
Het is een bekend fenomeen dat wanneer ergens veel geld voor wordt gevraagd het ook ineens interesant wordt.. Iets dat gratis is zal ook wel niet veel waard zijn…
En vergelijken met andere musici heeft geen zin. Het kost je alleen maar energie en vreugde..
arno
LikeGeliked door 1 persoon
petravandendolder gezegd:
Hoi Arno, bedankt voor je bericht!
Dat punt over investering in je muziekstudie vind ik altijd een beetje dubieus. Ik ga er vanuit dat iedereen met een opleiding geïnvesteerd heeft om het niveau te bereiken dat hij of zij heeft aan het eind van de studie. Of dat nu het conservatorium is of chirurgie. Misschien maakt een muziekstudent gemiddeld wat meer uren, maar elke student studeert om zijn of haar beroep uit te kunnen (en mogen) voeren na afstuderen. Of zie ik nu iets over het hoofd?
De financiële investering is bij een musicus wel wat hoger dan bij een andere ‘dienstverlener’, denk ik. Alleen de aanschaf van een goed instrument is al een leuke kostenpost.
Ik merk inderdaad ook dat wanneer ik meer vraag, ik steeds vaker ‘ja’ krijg. Zoals laatst toen ik eigenlijk geen zin had in een klusje, dus echt veel vroeg (gezien de omstandigheden van die klus) en dacht dat men het wel af zou ketsen om die reden. Niet dus hè, ik was mooi welkom voor dat bedrag. Dan ben ik ook niet de beroerdste om alsnog een vervelend klusje te komen spelen voor veel geld 🙂
LikeLike
Annemarie gezegd:
Hoi Petra,
Ik begrijp je punt en ik vind het weinig dubieus. Ik zelf heb biologie gestudeerd en met een studieschuld, van toch zon 20.000e tegenwoordig, hoop ik eigenlijk toch echt dat ik dat terug kan verdienen hoor! hetzelfde voor musici en de chirurg die je noemt. Vergeet ook niet dat de chirurg nog veel en veel meer studie-uren maakt die hij vaak zelf moet betalen in plaats van betaald krijgt. (bachelor, master, co-schappen, extra traject chirurgie etc)
Ik denk dat we mogelijk hetzelfde bedoelen, maar ik wou het toch even zeggen.
ps. Ik ben geen feestbeest, ik heb mijn studie gedaan op een lening van 500e per maand en giften van de ouders. Deze schuld is niet abnormaal.
LikeLike
petravandendolder gezegd:
Annemarie, we bedoelen hetzelfde. Ik hoor vaak mensen zeggen: musici hebben zoveel studie-uren in hun instrument zitten. Dat klopt vaak, maar in mijn ogen hebben álle studenten veel studie-uren gemaakt tijdens hun studie. Misschien niet in een hokje met hun instrument, maar dan waarschijnlijk in een hokje in de bieb met hun neus in hun boeken. Dus het argument ‘musici hebben zoveel tijd in hun studie gestoken’ is voor mij geen argument om een hoger honorarium te vragen. Wat voor mij wél een argument is, is dat elke afgestudeerde een startkwalificatie heeft, een basisniveau voor de arbeidsmarkt en dus tegen een redelijke ‘startvergoeding’ moet kunnen werken. En niet tegen een soort van vrijwilligersvergoeding omdat ‘het onze hobby is’. (Hier overigens ook helaas een dikke studieschuld :()
LikeLike
j gezegd:
Zakelijk handelen is inderdaad belangrijk, maar bedenk wel “alle waar naar zijn geld”! Ik zou zeggen, laat dit soort klusjes over aan de goedwillende amateurfluitist waarvoor je aangezien wordt OF accepteer de omstandigheden en maar er maximaal profijt van door b.v. foto’s van je optreden op je website te posten!
Maar ik herken de cirkelredening wel, het is lastig in de culturele sector. Ik werk als cultureel ondernemer veel samen met professionals in de muziek, ik doe dan de organisatorische kant, de professional de inhoudelijke kant.
Interesse? Kijk eens op http://www.buroreprise.nl
LikeLike
kortharigtuig gezegd:
helemaal met je column eens! Dat we zo ‘gepiepeld’ worden, heeft ook te maken met het feit dat er musici zijn die wel dat schijntje voor een optreden accepteren. Ik ken orkesten die 35 euro rekenen voor repetitie, generale en concert. (niet dat ik daar aan meedoe) en zo’n orkest zit er. Het komt NB nog opdraven ook voor die grijpstuiver.
Het is dubbel want; beter iets dan helemaal niets en ook; ‘ieder voor zich’. Maar zo zou het niet mogen zijn. Het zou ook niet zo mogen zijn dat je na het concert lange tijd naar je gage kunt fluiten en er na maanden -jaren zelfs- zelf achteraan moet. Het disrespect dat uit je verhaal spreekt herken ik. Slecht betaalde concerten aannemen is niet alleen beroerd voor de eigen portemonnee, het verziekt ook de markt voor anderen. Je moet jezelf goed verkopen en je poot stijf houden. Anders zoeken ze maar een ander die het wel leuk vindt om afgeknepen te worden. Succes.
LikeLike
petravandendolder gezegd:
Dank je wel. Het is inderdaad poot stijf houden soms en kritiek op je honorarium snel van je af zetten. Soms lukt me dat goed; andere keren vind ik het lastiger om die kritiek snel naast me neer te leggen. Gelukkig heb ik dan mijn omgeving die daar ee handje bij helpt 🙂 Als je vraagt wat je waard bent (wat je jezelf waard vindt) komen er, m.i., ook steeds leukere concerten of andere opdrachten voorbij. Maar het blijft altijd zoeken en afwegen.
LikeGeliked door 1 persoon
petravandendolder gezegd:
Bedankt voor al jullie reacties. Het is inderdaad lastig soms: beter iets dan niets, maar inmiddels vraag ik me steeds vaker af: vind ik dit het waard om NIET bij mijn gezin te zijn? (als concerten plaatsvinden in het weekend, wat meestal zo is) Vind ik het concert leuk, verdient het veel, is het een zeer goede investering? Die vragen helpen me bij het maken van een goede keuze.
Bovendien maken we inderdaad de markt kapot: er is altijd iemand die het wel voor minder doet, helaas. Gelukkig ken ik overigens ook opdrachtgevers die zich echt verontschuldigen dat hun budget niet hoger is en het helemaal snappen dat ik daar niet voor kom spelen. Wat ik dan soms doe is hen koppelen aan studenten van het conservatorium die graag podiumervaring op willen doen. Waar ik dan wel expliciet tegen de opdrachtgever bij zeg dat het studenten zijn, podiumervaring op willen doen, daarom voor een lagere vergoeding komen spelen én begeleid moeten worden in de voorbereiding (wat ga je spelen, hoe gedraag je je bij het spelen tijdens een herdenking bijv., hoe laat ben je aanwezig, etc etc).
LikeLike
Ingrid Mehrtens gezegd:
Voor de kerkmusicus is het vaak nog erger! Want al het studeren (orgel) en voorbereiden (begeleidingen), dat doe je toch allemaal vanuit geloofsovertuiging? En Soli Deo Gloria, toch?
LikeLike
petravandendolder gezegd:
Dat zal inderdaad, Ingrid! Voor mezelf heb ik besloten dat ik het fluit spelen in mijn eigen kerk pro deo doe en zie dat dan als mijn vrijwillige bijdrage aan de kerk. (Iemand anders is juf bij de kindernevendienst; ik maak muziek) De frequentie moet natuurlijk niet de spuigaten uitlopen en ik doe alleen mee als ik er muzikale uitdaging in zie. Maar voor een kerkmusicus die heel vaak in de kerk spelen, is dit natuurlijk een ander verhaal!
LikeLike
Marjolein Koetsier gezegd:
Erg leuk blog!! Zeer herkenbaar. Schreef ooit iets soortgelijks in mijn blog ‘hoe waardevol ben jij? ‘http://www.marjolein-koetsier.nl/hoe-waardevol-ben-jij/ waarin ik toevallig ook verwijs naar Ionica Smeets.
Succes Petra!
LikeLike
petravandendolder gezegd:
Dank je wel Marjolein! Ik las net even je blog en volgens mij heb ik die eerder ook al eens gelezen; tegengekomen via de social media denk ik. De column van Ionica Smeets blijf echt steengoed, hè!
LikeLike
Yvon gezegd:
Hetzelfde is ook regelmatig het geval bij sprekers. Word je gevraagd om als deskundige een deel van het programma in te vullen blijkt er geen budget voor de spreker.
De organisatie, de locatie, de geluidsapparatuur, de koffie, de thee, de borrel na de tijd. Alles wordt betaald maar de mensen die voor de inhoud van programma zorgen………
LikeLike
Piet van Dalen gezegd:
Bij ons, de ict-ers is het nog veel erger. Je wordt door Jan en alleman te hulp geroepen bij problemen, mag dan gratis dure programma’s installeren om de shit op te ruimen, want jij hebt er toch wel een programmatje voor ?, bent uren bezig en als je mazzel hebt krijg je een kopje thee en een glaasje prik. Want computers installeren of ontdoen van ellende is natuurlijk je hobby en doe je er graag bij voor je vrienden…… Want ja, 75 euro per uur ex btw is veels te duur. Dan gaat Jan niet betalen.
LikeLike
Janneke gezegd:
Dit geld ook voor de kunstenaar . Hoe vaak ik wel uitleg dat ik niet schilder als hobby of voor ontspanning maar het gewoon mijn werk is .dat het juist vaak een worsteling is .. En ik voor de ontspanning heel wat anders doe en dat ik geen vijfjarige opleiding heb gevolgd om een hobby uit te voeren etc .etc. En op uitnodigingen van scholen ook niet meer in ga voor een fles wijn of bloemetje om een gastles of lezing te geven , wat ik toch zou moeten zien om de jeugd te stimuleren ? Die taak heb ik niet , laat hun ouders dat maar doen als ze talent bij hun kroost ontdekken . Maar meestal hebben die het daarvoor te druk met geld verdienen , iets wat een artiest van welke soort dan ook , kennelijk nooit hoeft 😁
LikeLike
Ellen gezegd:
Oeh, heel herkenbaar …
Vaak zijn het mensen die niet verder kijken dan hun neus lang is, niet snappen dat er een hele wereld van oefenen, uren insteken, repetities regelen met andere musici, investeren etc achter zit.
Ik spiegel het graag, vraag naar iemands beroep. “Loodgieter? Oh, dan wil je vast wel gratis mijn schoorstenen vegen, dan maak ik reclame, mag jij flyers neerleggen … Kan jij daarvan leven?”
Ik heb voor mezelf een oplossing: het soort dingen van “goed voor reclame” (gratis) doe ik 2x per jaar maximaal én als er een pianist voor mij geregeld is, want die ga ik natuurlijk niet inhuren.
LikeLike
Peter Verberckmoes gezegd:
Ik vind 75€ voor een duo een beetje weinig . . . rekening houden dat je voor het spelen nog mag oefenen, alle stukken verzamelen, rijden & opstellen. Dezelfde argumentering is ook van toepassing op semi-professionele fotografen.
Instrument (muziek of fotografie), onderhoud, opleiding, randapparatuur (staander, rieten, stemvork, metronoom of lenzen, lichtmeter, flash), documentatie kost een hoop geld . . . er kruipt ook veel tijd in.
Trouwens, ik ken geen arts, advocaat, boekhouder, tuinman of babysit die gratis hun diensten aanbieden . . . en voor de meeste is dat ook hun hobby (misschien niet voor allen 🙂 )
LikeLike
Pingback: Amsterdam. Ik. | Petra